5 jaar lang was ik zijn enige familie. En dat is zwaar geweest en eenzaam. Maar je hebt in zo’n situatie niet alle ruimte voor je eigen onvermogen en je wilt gewoon dat het goed gaat met degene van wie je houdt.
Mijn relatie wordt vaak geprezen en terecht. Twee jonge mensen met een diepe verbinding die elkaar de wereld gunnen. Ik hou een voetbalveld van René.
Maar de andere kant is dat we, hoe goed het nu ook gaat, beiden een pittige geschiedenis meebrachten en de balans daarom soms zoek is.
Ik ben al 5 jaar zijn enige familie. En er is me in de afgelopen vijf jaar niet vaak gevraagd of ik dat wel trok. Het diepe gemis van zijn familie, zijn eenzaamheid, zijn verdriet van het niet gezien worden door zijn ouders en de paniek omdat hij zichzelf kwijt was geraakt.
Ik ben er elke dag, altijd. Ik ben degene die meekijkt bij het opbouwen van zijn volwassen leven, bij het starten van zijn eigen bedrijf, met het op orde krijgen van zijn financiële administratie en tijdens het aangaan van al het prille contact met zijn familie leden.
Alle emoties die daarbij kwamen kijken gingen ook 5 jaar lang door mij heen en dan moet je van goeden huize komen om daar gezond mee om te kunnen gaan en een gezonde verbinding met de ander te houden.
Zeker als je nog met je eigen oude shit te dealen hebt.
Misschien heb ik mezelf wel te weinig afgevraagd of ik het nog wel trok en kom ik er nu achter dat ik eerder om hulp had moeten vragen.
Het is geen schande om toe te geven dat je elkaar niet meer kunt vinden.
Het is geen schande om aan jezelf toe te geven dat het je nu niet lukt.
5 jaar lang was ik zijn enige familie en dat was verdomd eenzaam.
Rosa van Lenten 