In… uit… in… uit.

Ik adem niet vaak. Niet bewust bedoel ik dan. Mijn vriendin Marleen coacht mij zo nu en dan en op die momenten realiseer ik me dat ik niet genoeg adem. . In ….. uit…. in…. uit… in .. uit…. 

Zucht.

In mijn maatschappij ga je altijd maar door. Ademen doe je in stilte, zonder daar al te veel bijzonders van te maken. 

En zo leef ik, en jij misschien ook.
Werken.

Fietsen.

YouTube filmpjes kijken.

Kletsen.

Instagram scrollen.

Eten.

Slapen.
En denken. Dat doe ik ook, (te) vaak en lang. Maar ademen? Nee, schiet er altijd bij in.

Terwijl, na een gesprek met Marleen, voel ik me mezelf. Meer nog dan normaal. En dat voelt helemaal geweldig. Zij laat je, met haar coaching skills, zakken in je gevoel en teruggaan naar de kern. Naar wie je echt vanbinnen bent.

Pas dan, na al dat zakken en voelen, voel ik mijn ademhaling. En pas dan merk ik dat ik eigenlijk altijd te hard aan het rennen ben. Dat ik te veel wil, te snel ga.

Pfffffffff………..

Waarom rennen we zo hard? 

Verliezen we onszelf daar niet door?

Liefs,

Rosa

Je vindt Marleen op: http://www.expeditie-intuitie.nl/ 💎http://www.expeditie-intuitie.nl/

#nospon